Alles is mogelijk - geen excuus meer.

Dat is omwille van de kinderen.
Ze hebben zoveel hobby's en ik rijd een ganse dag rond van hut naar heir.

Oh neen, dat kan niet want ik moet voor mijn ouders zorgen die zijn al een beetje ouder.
Neen neen, daar kan ik zeker geen tijd voor maken.

Goh ik word geleefd. Het is op! Ik kan niet meer.

En neen het is onmogelijk dat ik bij hen aan tafel ga zitten. Zeker niet want er zijn geen overeenkomsten.

"Oh," zei ik dan, "Wat jammer."
Niet dat ik het helemaal begreep. Want er zijn toch altijd mogelijkheden!? Toch?

Ik zeg altijd: "Alles is mogelijk!" Ik zal het trouwens blijven zeggen.
Geloof me nu maar. Alles is mogelijk.

De wagen is niet weg te denken uit het straatbeeld. Vandaag zag ik autovrije wegen. Het is niet eens zondag en zeker geen autoloze zondag.

​Gezinnen hebben soms tijd te kort om samen tijd door te brengen. Iedereen heeft zo zijn eigen ding te doen.
Vandaag zag ik meer dan ooit - in onze bosrijke straat en in het natuurreservaat - gezinnen keuvelen, spelen en wandelen.

Vandaag zag ik lege pleinen. Paradoxaal genoeg getuigen ze van onze samenhorigheid. Ze zijn het bewijs dat we gekozen hebben om in ons kot te blijven. Om onszelf te beschermen, zodat we anderen beschermen.

We zien elkaar graag.
We leveren boodschappen bij oudjes die thuis wonen.  Op de dorpel weliswaar want we houden afstand. We wensen elkaar goede moed.
We zeggen meer dan ooit 'dank je' aan mensen in de zorg. Bij deze nog eens, MERCI.

We geven elkaar geen hand meer, geen zoen meer en ook geen knuffel. Zelfs de elleboogstoot wordt afgeraden. We houden een meter afstand.
Maar soms moet je onaangename dingen doen uit pure liefde.

Ik mis die dingen.
Heel erg besef ik nu. Zo zie ik ook in dat ik een handtastelijk bestaan leidde. Ik buig me graag voorover om je aan te moedigen. Ik pak je arm vast om je te laten weten, dat het goed komt. Ik knuffel mijn les-volgers als ze naar huis gaan. Mijn familie krijgt zoenen van mij en mijn vrienden begroet ik hartelijk met een zoen. Ja ik besef dat ik al de fantastische mensen in mijn leven zo graag aanraak. En ja, ik mis het.
Maar binnenkort knuffel ik je weer en laat ik je niet meer los.

Careful with what you wish for!
We hadden geen tijd, maar wilden het wel!
Vertragen ging moeilijk, we gingen zelfs nog harder lopen.
Tot ......
En toen was het er. Tijd! 
De kinderen mogen niet naar hun hobby's en ook niet naar school. Je ouders mag je niet bezoeken want ze behoren tot de risicogroep.

Alles is mogelijk! Ik zei het je toch.
Haal de boeken onder het stof.
of
Eindelijk tijd om naar het online programma te gaan dat ik voor je opende.
of
Nu kan je écht mediteren.
of
Ga op de veranda zitten. Trek een dikke trui aan en neem een dekentje mee. Geniet nu maar want het is stil buiten.
Dat wilden we al een tijdje: stilte en rust.
Het was nodig.

Ja hoor, alles is mogelijk.
Er is tijd. En we groeien naar elkaar toe.
Samen staan we sterk, sterker dan ooit.
We zorgen voor elkaar.

Merci
Je krijgt ons niet klein Corona.
Maar toch bedankt om het onmogelijke mogelijk te maken.
Merci om mensen weer met de neuzen in dezelfde richting te duwen.
Om ons te laten zien waar onze prioriteiten liggen.
Om onze leiders te doen inzien dat ze samen moeten werken om hun bevolking het beste geven.Wie weet hebben we binnen de kortste keren terug een regering. Tussen mensen waarvoor het onmogelijk was om door dezelfde deur te gaan, laat staan samen aan tafel te zitten.

Mannekes!
Hoe erg we ook verschillen. We willen allemaal hetzelfde.
Geloof me nu maar.
​Alles is mogelijk.

Merci jullie.
Want ik vind jullie allemaal geweldig.
Cura ut valeas (draag zorg zodat het je goed gaat)
​
Lieve groet,
van mij voor jou.
Lieve 
​#loveconquersall